Gazetemiz başyazarı Ahmet Aytekin hocam – eğitimci olmakla birlikte – pratik tüccar zekasına sahiptir. Ağzımızı açıkta bırakan ve insana “kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi” dedirten orijinal görüşleri, çarpıcı tespitleri vardır. Mesela Prof Dr. Veysel Eroğlu’nun da katıldığı bir toplantıda, askerden gelen gençlerin köylerinde tarım ve hayvancılık yapmaları kaydıyla SSK primlerinin devlet tarafından karşılanması halinde köyden şehire göçün önlenebileceğini söylemişti. Hepimiz biliyoruz ki göçün nedenlerinden biri de “sosyal güvenceye kavuşma” isteğidir. Ülkemizde iş başvurusu yapılırken, maaştan önce “sigortası var mı?” sorusu sorulur. Gelecek endişesi, insana özgü bir durumdur.
Ahmet hocamla telefonla mütemadiyen ülkenin ve Şuhut’un sorunlarını masaya yatırır, çözüm yolu ararız. Son görüşmemizde, Şuhut Kadın Kooperatifi’nin çanak çömlek işinden ziyade “yöresel ürünlere” yönelmesi gerektiğini söyledikten sonra başından geçen ilginç bir olayı paylaştı. Arkadaşlari ile gezmeye gittikleri komşu bir vilayette alışveriş için markete girdiklerini, muhabbet ettikleri market sahibinin, konu ekmeğe gelince, ” ben Şuhut’un ekşi mayalı patatesli ekmeğinden başkasını yemem” dediğini aktardı. Hocam bu cevap üzerine “biz de Şuhutluyuz” deyince, marketçi önce kendisiyle dalga geçildiğini zannetmiş, durum anlaşılınca bir gülme kopmuş ki sormayın. Meğer oralara patates satmaya giden bir hemşehrimiz, müşterisi olan marketçiye Şuhut ekmeği hediye etmiş. Adam o gün bugün Şuhut ekmeğinden başkasını yemez olmuş.
Eski Kaymakamımız Nurullah Kaya’nın eseri olan “KADIN KÜLTÜR EVİ” ile “KADIN KOOPERATİFİ”, kısa sürede toplumda karşılık buldu ve benimsendi. Kadın Kültür Evleri, hanımlara günlük hayatta gerekli olan bilgi,görgü ve deneyimleri aktarıyor. Eğitimden sağlığa, dini bilgiden kültür ve sanata kadar her konuda faaliyet gösteriliyor.
Aynı şeyleri Kadın Kooperatifleri için söylemek mümkün değil.
Şuhut Kadın Kooperatifi’nin ilçemizde yetişen ürünlerle ilgili yeni bir üretim planlamasına gitmesi gerekiyor. İş icabı yurdun dört bir tarafını gezen biri olarak söylüyorum, “Şuhut’ta un var, yağ var, şeker var ama bir türlü helva yapamıyoruz”
Şuhut’un haşhaşı, patatesi, fasulyesi, bezelyesi, pancarı, vişnesi, kızılcığı (ergen), buğdayı var. (Bir zamanlar ayvamız da vardı ama kökünü kazıdık).
Şuhut Kadın Kooperatifi bu ürünlerden neler yapabilir? Haşhaş ezmesi, haşhaşlı bükme, katmer. Yine haşhaşla bal veya çikolatayı karıştırarak kahvaltılık bir lezzet üretilebilir.
Mesela ilk defa duyacağınız bir ürün ; haşhaşlı pasta, haşhaşlı baklava.
Şöhreti bütün Türkiye’yi sarmış Şuhut patatesinden neler yapılabilir, hiç düşündünüz mü? Mesela; patates nişastası. (Kimya sanayisinde aranan bir ürün) Dilimlenmiş şoklanmış kızartılmaya hazır patates. Sıkı durun, “patates tatlısı”. Geçenlerde bir yerde gördüm, gözlerime inanamadım.
Madem ki fasulye, bezelye, salatalık, domates, biber yetiştiriyoruz, niye konserve, turşu, salça, ezme yapmıyoruz ki?
Listeyi daha da uzatabiliriz.
Tabi bu anlattığımız şeylerin gerçekleşmesi, profesyonel bir ekiple mümkün olur. Ürünlerin belirlenmesi, yapım süreci, pazarlanma aşaması, dağıtım vb. konularda işi bilen insanlara ihtiyaç var.
Ayrıca günümüzün “olmazsa olmazı” internet satışının yanı sıra ilçe merkezinde ürünlerin sergilendiği ve pazarlandığı bir mağaza açılması gerekir.
Anadoluda (özellikle Ege Bölgesinde) bu anlattığımız modeli hayata geçirmiş bir çok kooperatif bulunuyor. Bunlar örnek alınarak Şuhut’un yöresel ürünlerini Türkiye’ye tanıtacak ve pazarlayacak bir üretim merkezi kurulmalıdır.
Bunu başarabilirsek, dışarıya ucuz ucuz sattığımız ürünlerden daha fazla para kazanabiliriz. Seramik, çini, hediyelik eşya gibi şeyler sezonluk olduğu için sürekliliği olmaz. Önemli olan insanların ihtiyacı olan şeyleri üretip satmaktır.